مدح و ولادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
و بی‌مقـدمه با رخـصت از جناب قـمر نـوشـتـم اول خـط سـیـدی عـلـی اکـبـر خدا به حـضرت ارباب هـدیـه داد پسر خوشابه حال پسر یا خوشا به حال پدر خوشا به حال هرآنکس که نام خادم داشت علی رسید، جهان شاهزاده لازم داشت و جلوه کرد در عالم علی دوباره علی که بُـرد نام عـلی را به هر مناره علی عـلی‌ست وارث والایی و وقـار عـلـی به دست اوست برازنده؛ ذوالفـقار علی حــســیــن بــر لـبـش الله اکــبـر آورده خــدا بـرای جـهــان بـاز حـیـدر آورده به سینه مُهر« انا فـاطمی نسب » دارد زمان زمان تبراست، پس غضب دارد به انـتـقـام، سـر از دشمنان طلـب دارد همیـشـه نـغـمۀ یا فـارس الـعـرب دارد عـلی کـنار ابالفـضل مثل جان و تن‌اند بگو که جـمع ابالـقـاسـم و ابالحـسـن‌اند اگرچه عـالـم و آدم به شوکـتش رو زد اگرچه هـیـبت عـبـاس هم دم از او زد قدش به قامت افـلاک اگرچه پهـلـو زد ولـی مـقـابـل زینب هـمـیـشـه زانو زد دل حـسـین بـدون عـلـی شفـیق نداشت اگر نبود...، عـلـمدارمن رفـیق نداشت میـان کـربـبـلا خـواست تا نـشان بدهـد عـلی شده، که برای حـسین جـان بدهد چرا بـهـانـه به دسـت حـرامـیان بـدهـد نخـواست تا به امان نامـه‌ها امان بدهد نظام لشکـر خودکـامه را به هم می‌زد همین‌که دور و بر خـیمه‌ها قـدم می‌زد |